Bebo un licor que nunca se destilou, de Emily Dickinson
Bebo un licor que nunca se destilou --
de Xerras talladas en Perlas --
nin todas as Cubas do Rin
producen un alcol igual!
Ebria de aire -- así estou --
e bébeda de orballo --
cambaléome -- nos días de verán que nunca rematan --
nas pousadas de Azul Fundido --
Cando os “Donos” boten á abella bebida
pola porta do Foxglove --
cando as bolboretas -- renuncien ao “néctar” --
eu aínda beberei máis!
Ata que os serafíns axiten os seus chapeus nevados--
e os Santos -- corran ás fiestras --
para ver á borrachiña
apoiándose no -- Sol --
[poema orixinal]
No comments:
Post a Comment