Retrato dunha dama, de William Carlos Williams
As túas coxas son maciñeiras
cuxas flores tocan o ceo.
Que ceo? O ceo
no que Watteau colgou a chinela dunha
dama. Os teus xeonllos
son unha brisa do sur -- ou
unha bafarada de neve. Agh! Qué
tipo de home era Fragonard?
-- Como se iso fose a resposta
de algo. -- Ah, si. Por debaixo
dos xeonllos, xa que a melodía
di así, é
un deses días brancos de verán,
a herba alta dos teus nocellos
brilla na beiramar --
Que beiramar? --
a area pégaseme aos beizos --
Que beiramar?
Agh, pétalos, se cadra. Como
o vou saber?
Que beiramar? Que beiramar?
-- os pétalos dunha maciñeira
agochada -- Que beiramar?
Dixen pétalos dunha maciñeira.
[poema orixinal]
No comments:
Post a Comment