Danse Russe, de William Carlos Williams
Se eu, cando a miña muller está durmindo
e o bebé e Kathleen
están durmindo
e o sol é un disco de lume branco
entre a néboa sedosa
por riba das árbores resplandecentes,--
se eu, na miña habitación orientada ao norte
bailo espido, grotescamente
diante do espello
abaneando a camisa sobre a cabeza
e cantando baixiño para min mesmo:
“estou só, estou só.
Nacín para estar só,
e é como mellor estou!”
Se me abraian os meus brazos, a miña cara,
os meus ombreiros, flancos, nádegas
contra as persianas amarelas baixadas,--
Quen vai dicir que non son
o xenio feliz da casa?
[poema orixinal]
No comments:
Post a Comment